بخت نافرجام اگر با عاشقان یاری کند

ساخت وبلاگ

مخمس به غزل محمد حسن رهی معیری میشوم افســــر اگــــــر او شــوق باداری کند با خدنگ نــــــــاز خود بر مـــا سپهداری کند دلبـــــر بی باک مــــا گــــــر فکر دلداری کند بخت نا فـــــرجام اگـــــر با <strong>عاشقان</strong> - <strong>یاری</strong> - کند یــــــــــار عاشق ســوز ما ترک دلآزاری کند ------------------------------------------ قامت استاده ی ســــــــــرو اش بمن شد آفتی چشـــــم زیبــــــایش ربود از من روال راحتی غیـــــــــر من دیــگر ندیده این جمال و طلعتی بر گذرگاهش فــــــــــــرو افتــادم از بی طاقتی اشــــــــک لرزان کی تواند خویشتن داری کند ------------------------------------------ زخـــــــم های قلب من با سـوزن مژگان بدوز آی و این خلوتگه ی تاریــــک را آتش فروز میـــروم از خویش تا یـــــاد تو میــآرم هنوز چـــــــاره ساز اهل دل باشد می اندیشه سوز کو قـــدح؟ تا فارغــــم از رنج هوش<strong>یاری</strong> - کند ------------------------------------------ تیـــــر از چاچ کمان خود بمن میـــــکن رها خون خود در دفتــــــــر دست تو میسازم حنا عشق کی گــــــــردد بمرُدن از دل عاشق جدا دام صیــــــاد از چمن دلخــــــواه تر باشد مرا من نه آن مرغــــــم که فریاد از گرفتاری کند ------------------------------------------ یک جهان امیــد دارم، یک جهانم آرزوست کهکشانهای خُم نیــــلی بمن جام و سبوست گرچه آن مهرو کمـی بی اعتنا و تند خوست عشق روز افزون من از بیوفایی های اوست میــگریزم گــــــر بمن روزی وفــــاداری کند ------------------------------------------ کو دمــــــــاغ مست تــا نوشد ز جام مـا مُلی کیست؟ تا داند هــــــزاران داستـــان از بلبلی هریکی افتاده می بینـــــــــم به زنجیر و غلی گوهـــــــــر گنجینــــه ی عشقیم از روشندلی بین خوبــان کیست؟ تا مــــا را خریداری کند ------------------------------------------ از محیط و کشـــــــور ممتـــــاز می آید رهی با هزاران عشق و سوز و ساز می آید رهی در جمــــع اهـــــــل ادب دمساز می آید رهی از دیــــــــار خواجــــه ی شیراز می آید رهی تا ثنــــــــــای خواجــــــه عبدالله انصاری کند ------------------------------------------ شد بهـــــــاران تا نمودم این غزل را انتخاب امپـراطور عمق لذت بـــــرد از این شعر ناب گلستــان مـــــا معطـــــر بــــــاد از بوی گلاب میرسد با دیده ی گوهر فشان همچون سحاب تا بر این خـــــاک عبیـــــر آگین گهرباری کند ------------------------------------------ یکشنبه 16 سرطان 1392 هجری خورشیدی که برابر میشود به 07 جولای 2013 میلادی ســـــــــــــــــــرودم احمد محمود امپراطور

مخمس به غزل محمد حسن رهی معیری

میشوم افســــر اگــــــر او شــوق باداری کند

با خدنگ نــــــــاز خود بر مـــا سپهداری کند

دلبـــــر بی باک مــــا گــــــر فکر دلداری کند

بخت نا فـــــرجام اگـــــر با عاشقان - یاری کند

یــــــــــار عاشق ســوز ما ترک دلآزاری کند


------------------------------------------

قامت استاده ی ســــــــــرو اش بمن شد آفتی

چشـــــم زیبــــــایش ربود از من روال راحتی

غیـــــــــر من دیــگر ندیده این جمال و طلعتی

بر گذرگاهش فــــــــــــرو افتــادم از بی طاقتی

اشــــــــک لرزان کی تواند خویشتن داری کند


------------------------------------------

زخـــــــم های قلب من با سـوزن مژگان بدوز

آی و این خلوتگه ی تاریــــک را آتش فروز

میـــروم از خویش تا یـــــاد تو میــآرم هنوز

چـــــــاره ساز اهل دل باشد می اندیشه سوز

کو قـــدح؟ تا فارغــــم از رنج هوشیاری کند


------------------------------------------

تیـــــر از چاچ کمان خود بمن میـــــکن رها

خون خود در دفتــــــــر دست تو میسازم حنا

عشق کی گــــــــردد بمرُدن از دل عاشق جدا

دام صیــــــاد از چمن دلخــــــواه تر باشد مرا

من نه آن مرغــــــم که فریاد از گرفتاری کند


------------------------------------------

یک جهان امیــد دارم، یک جهانم آرزوست

کهکشانهای خُم نیــــلی بمن جام و سبوست

گرچه آن مهرو کمـی بی اعتنا و تند خوست

عشق روز افزون من از بیوفایی های اوست

میــگریزم گــــــر بمن روزی وفــــاداری کند


------------------------------------------

کو دمــــــــاغ مست تــا نوشد ز جام مـا مُلی

کیست؟ تا داند هــــــزاران داستـــان از بلبلی

هریکی افتاده می بینـــــــــم به زنجیر و غلی

گوهـــــــــر گنجینــــه ی عشقیم از روشندلی

بین خوبــان کیست؟ تا مــــا را خریداری کند


------------------------------------------

از محیط و کشـــــــور ممتـــــاز می آید رهی

با هزاران عشق و سوز و ساز می آید رهی

در جمــــع اهـــــــل ادب دمساز می آید رهی

از دیــــــــار خواجــــه ی شیراز می آید رهی

تا ثنــــــــــای خواجــــــه عبدالله انصاری کند

------------------------------------------

شد بهـــــــاران تا نمودم این غزل را انتخاب

امپـراطور عمق لذت بـــــرد از این شعر ناب

گلستــان مـــــا معطـــــر بــــــاد از بوی گلاب

میرسد با دیده ی گوهر فشان همچون سحاب

تا بر این خـــــاک عبیـــــر آگین گهرباری کند


------------------------------------------
یکشنبه 16 سرطان 1392 هجری خورشیدی
که برابر میشود به 07 جولای 2013 میلادی
ســـــــــــــــــــرودم
احمد محمود امپراطور

جــان داد دل نــگار تو باشم ولی نشد...
ما را در سایت جــان داد دل نــگار تو باشم ولی نشد دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : poetry-imperator بازدید : 190 تاريخ : سه شنبه 27 فروردين 1398 ساعت: 15:46