یاری اگر به نیمه ای راه میکنی نکن

تخمِس خودِ شاعر

یـــاری اگر به نیمـــه ای راه میکنی نکن

عــاشق شــــدن بـــــرای گناه میکنی نکن

از بهــــر ظلــم خــــدمت شاه میکنی نکن

با تــرک ســـر هوس به کلاه میکنی نکن

خود را به حرص رفتـــه تباه میکنی نکن
—————

یک قصه است جشن خـــزان و شب بهار

چندین هـــــــزار پــاره ای کاغذ به یادگار

این زلف هستی نیست بمــا سایه ای چنار

با زشت و خوب هر دو جهانیــم سر دچار

احبـــــــاب را خیـــال سپــــاه میکنی نکن
—————-

جهد نمـــــــا که هر دم هستی قیامت است

در هــــر طپش طنین که آید تلاوت است

رنج ات اگر به کس نرسد آن عبادت است

خود بینی و تکبـــــر بیجـــــا حماقت است

این نفس زانی آیینـــــــه خواه میکنی نکن
—————

با خدعــــه و فــریب اگـــــــر معتبر شوی

مالک به ملک و هستی بی پا و سر شوی

روزی به هر خیــــانت خود در بدر شوی

در زیــــر بـــار حرص نباید که خر شوی

رویت به پیش خلق سیــــــــاه میکنی نکن
—————

یک حرف نیک از تو بعـالم سخاوت است

در هر قــــــــدم که ظلم نباشد عبادت است

فـــردا که نیستی ز تو هر جا روایت است

هر چنـــــد خامشی ز نشان رضایت است

پس گفتــــــه ای دروغ گـــواه میکنی نکن
——————

پست و بلنــــد دهـــــر نباشد مـــرا خیــــال

از صبـــــح و شـــام میرسـدم روزی حلال

شرم است اگر خورم غم و اندوه ماه و سال

هـــر جــــا توکلـــم بــــود آن ذات متعـــال

محمـــود را به ســــردی نگاه میکنی نکن
—–———
دوشنبه ۱۰ حوت ( اسفند ) ۱۳۹۴ هجری خورشیدی

که برابر میشود ۲۹ فبروی ۲۰۱۶ میلادی

سرودم

احمد محمود امپراطور

کابل/افغانستان